Tijdens haar opleiding Sociaal Pedagogisch Werk liep Daniëlle (38) stage op basisscholen en peuterspeelzalen. Maar dat was het niet voor haar. ,,Door mijn stages kwam ik erachter dat ik niet met kleine kinderen wilde werken”, vertelt ze. Omdat ze niet precies wist wat ze dan wél wilde, liep ze eens mee met haar nichtjes, die met mensen met een beperking werkte. ,,Ik merkte dat werken met jeugd me enorm trok. En dan vooral gericht op gedrag. Het ging over kinderen die in de thuissituatie te maken hadden met verschillende problematieken van de ouders zoals relatie problemen, middelen gebruik, uit huis plaatsing en waar opvoedproblemen een grote rol speelden. Dat vond ik heel erg interessant.”
Inmiddels is Daniëlle coachend begeleider bij het team OMK (Ouders Met Kinderen), waarbij ouders met een beperking begeleid worden bij het ouderschap. Het OMK is een specialistische zorglocatie binnen de organisatie van SDW die gericht is op het opvoeden en ouderschap. ,,We werken met mensen die verstandelijk beperkt genoemd worden, maar dit gaat gepaard met achterliggende trauma’s en door het ontwikkelingsmilieu. De term ‘verstandelijk beperkt’ doet hen geen recht” vertelt Daniëlle.
Op huisbezoek
Een van de belangrijke onderdelen van haar werk vindt ze de huisbezoeken. ,,Ik ben niet van het beeldbellen, ik ga het liefst naar mijn cliënten toe. Thuis, in hun eigen omgeving, leer je hen het beste kennen.” Tijdens die gesprekken kijkt ze waar ze de ouders bij kan helpen. ,,Bij de een is een gesprekje eens in de twee weken voldoende, de ander spreek ik dagelijks wel drie uur. Voor ons staat het belang van het kind altijd voorop, dat proberen we de ouders mee te geven. We begeleiden hen bij de dagelijkse dingen op goed genoeg ouderschap. Het is belangrijk dat je ouders leert hoe ze in hun kracht gezet worden, dit hoeft niet perfect te zijn. Je mag best ruzie maken, geven we hen mee, maar doe dat dan tussen één en drie uur. Als de kinderen uit school zijn, zorg je dat het rustig is.” Ze vindt het essentieel dat kinderen een band krijgen met hun ouder(s). ,,Op welke manier dan ook. Als de kinderen zich kunnen ontwikkelen in een veilig opvoedklimaat heb ik het idee dat ik mijn werk goed doe.”
Met hart en ziel
Hoewel ze vaak heftige situaties tegenkomt, neemt ze de zorgen niet mee naar huis. ,,In de auto zet ik de telefoon uit en is het klaar. Ik heb vier jaar geleden borstkanker gehad, daardoor heb ik geleerd dat werk weliswaar belangrijk is, maar niet het allerbelangrijkste. Dat is mijn gezin.”
Toch doet Daniëlle haar werk met hart en ziel. ,,Er is geen dag dat ik met tegenzin naar mijn werk ga. Ik denk zeker dat ik hier tot mijn pensioen blijf, want ik vind het geweldig om te doen. Momenteel coach ik nieuwe werknemers, dat vind ik ook erg leuk. Er is me ooit gevraagd of ik een managementopleiding wilde gaan doen. Toen waren mijn kinderen nog te klein, maar misschien in de toekomst…”
