Puzzel leggen
,,Met speltherapie wordt de ontwikkeling van cliënten in beweging gebracht”, legt ze uit. ,,Zowel bij kinderen als bij volwassenen. Op deze manier krijgen ze de gelegenheid om te ontspannen, hun gedachten, gevoelens en wensen te uiten, ervaringen te verwerken en te experimenteren met allerlei vormen van gedrag. Het uiteindelijke doel is voor iedere cliënt anders.”
De opleiding was een beetje anders dan ze zich had voorgesteld. ,,Speltherapie is het belangrijkste, maar niet het enige onderdeel. Samenwerking met de ouders is heel belangrijk om het proces zo optimaal mogelijk te laten verlopen. Verder moet je ook veel organiseren en rapporteren. Wanneer je in de spelkamer kunt, wanneer je op een school terecht kunt, of de cliënten wel de mogelijkheid hebben om naar je toe te komen, of ze onder schooltijd kunnen, allemaal zaken waar je rekening mee moet houden. Maar ik hou er wel van om zo’n puzzel te leggen.”
Vrijheid
Bij SDW krijgt ze alle vrijheid om zelf haar uren in te delen. Ze werkt 22 uur, verdeeld over drie dagen. ,,Eigenlijk bepalen de cliënten mijn rooster, ik hou rekening met hun tijden en mogelijkheden. SDW maakt het niet uit of ik mijn cliënten om zeven uur ’s morgens zie of om vijf uur ’s middags, áls ik ze maar zie. Die vrijheid was even wennen, maar is wel erg fijn. En als de puzzel eenmaal gelegd is, verandert -ie niet meer. Cliënten komen wekelijks op dezelfde dag en dezelfde tijd, dat is voor hen ook het prettigst en voor mij ook. Dan kan ik mijn thuissituatie erop aanpassen. Al is het natuurlijk wel zo dat je de puzzel bij iedere nieuwe cliënt opnieuw moet leggen.”
Anneke heeft ook gemerkt dat ze bij SDW veel ruimte krijgt om zichzelf te ontwikkelen en ervaring op te doen. ,,Zo ben ik nu bijvoorbeeld bezig met de opleiding Theraplay, waardoor ik mezelf blijf ontwikkelen en breder inzetbaar word bij SDW.” Ze is blij met het team waarin ze werkt. ,,Ik werk met meerdere vaktherapeuten, zoals een muziektherapeut en dramatherapeut. We hebben allemaal een andere werkwijze, maar werken wel aan hetzelfde soort doelen. Dat is heel prettig.”
Verdrietig en bang
Spelenderwijs probeert ze haar cliënten te leren om met emoties om te gaan. ,,Blij en boos kennen ze meestal wel, maar verdrietig en bang zijn lastiger. Soms kunnen ze die emoties niet benoemen, maar zitten ze wel met een rotgevoel. Ik leer hen om die op een goede manier te uiten. Bijvoorbeeld met een rollenspel: dan laat ik zien dat ik iets moet doen wat me niet lukt. Dat ik daar buikpijn van krijg en verdrietig van word. Ik vergroot het uit om het duidelijk te maken. Dat kan ook met poppetjes, of tijdens het knutselen of tekenen. Bij oudere cliënten werk ik bijvoorbeeld met een kwartetspel, waarin kaarten met verschillende emoties gebruikt worden.” Hoewel ze pas een jaar in deze functie werkt, voelt ze zich als een vis in het water. ,,Ik ben helemaal blij met mijn overstap, daar heb ik geen seconde spijt van gehad.”
